|
|
 |
|
 |
|
|
|
0 |
Yeni Asır |
|
|
|
|
0 |
Yeni Asır |
|
|
|
|
0 |
Murat Arabacı |
|
|
|
|
0 |
Hürriyet |
|
|
|
|
0 |
Yeni Asır |
|
|
|
|
0 |
Sabah |
|
|
|
|
0 |
Yeni Asır |
|
|
|
|
0 |
Yeni Asır |
|
|
|
|
0 |
Yeni Asır |
|
|
|
|
0 |
Amk |
|
| |
|
|
|
|
|
 |
|
 |
|
Alsancak Stadı Unutulmuyor |
18 Temmuz 2012 12:22 |
|
| Gündemden düşerek akıllardan silinen Alsancak'ı, bugün Tanıl Bora köşe yazısında hatırladı. |
Yazının tamamı:
1 Eylül 2010’daki bu sütunda Alsancak Stadı’na deÄŸinmiÅŸim, şöyle: “Hayırsever bir futbol gezgini, Türkiye’nin en güzel küçük statları’ kitabı hazırlayacak olsa, akla ilk burası gelir. Åžehrin göbeÄŸinde. Tribünler sahaya Ä°ngiliz; açık tribündekiler, bir yandan çiÄŸdem çitlerken, diyeceklerini derler hakeme, oyunculara. Kapalı tribünün üstündeki balkon, dev bir kaçak kat estetiÄŸidir; ama onun da kendi folkloru var (misafir tribünü orası). Bir kale arkası duvar, önünde sıra sıra aÄŸaçlar, sanki küçük bir gezi parkuru. Öteki kale arkasında, kunt gençlik spor il müdürlüğü binası. Apartman arasında, avluda, bahçede top oynanıyor sanki… Ta 1910’da futbol sahasıydı burası, stat inÅŸası 1929’a uzanıyor. Ev Sahibi Altay, zaten adı Altay Alsancak Stadı idi. 15 bin nüfus barındırabilen tarihi stat, tam Buca-Gençler maçının oynandığı gün, bir yıllığına ‘Folkart Arena’ adını aldı, iyi mi?...”
Yine iyiymiÅŸ. Åžimdi Alsancak’ın yenilenmesi filan da deÄŸil, yıkılıp gitmesi gündemde. Burasının, memleketin ayakta kalmış en eski stadı olduÄŸunu biliyor musunuz? 1910’ların başında düzlenip küçük bir ahÅŸap tribün inÅŸa edilerek futbol sahasına dönüştürülmüş. Mahallin o zamanki adıyla Punta (Burun) sahası. Panionios kulübünün yuvasıymış (Panionios sanatını el’an Yunanistan’da sürdürmekte). 1929’da karşılıklı kapalı ve açık tribünler inÅŸa edilerek tekâmül ettirilmiÅŸ. Malum, bu stadın hususiyetlerinden biri, kale arkalarında tribün olmaması. Portekiz’de Braga’da var böylesi; orada kale arkaları kayalık. ‘Cukurcumatimes’ adlı blog yazarı, nezaket mizahıyla, “seyirciye saygıdan olsa gerek” diye yorumluyor bunu! Benim memlekette ilk maç seyrettiÄŸim stat da, Alsancak. 1975’in terli bir yaz gecesinde Altay-Fener hazırlık maçıydı, hafızam yanıltmıyorsa.
‘Cukurcumatimes’ blogcusu, Ä°zmir takımlarının birinci ligde oynadığı güzel zamanların anıtı olarak yad ediyor burayı: “Televizyondan izlediÄŸimiz Altay veya Karşıyaka maçlarında, Gençlik ve Spor Ä°l Müdürlüğü binasının balkonunda masa kurup maç izleyen, boÅŸ boÅŸ dolaÅŸan insanları görünce hep ÅŸaşırırdım. Kimine bir tarafı apartman, diÄŸer tarafı bostan dandik bir stat gibi gelebilir, ama Türkiye’nin gerçek futbol baÅŸkenti Ä°zmir’in ÅŸatafatlı günlerini hatırlatan son kaledir Alsancak…”
Güngörmüş mahallelere, ziynet binalara tasallut eden ‘kentsel dönüşüm’ ekonomi-politiÄŸi, statlardan da gözünü alamıyor. 2008’de, Alsancak Stadı’nın Gaziemir’de ‘benzeri’ inÅŸa edilip yerine iÅŸ merkezi ve rezidans yapılması projesinden bahis açılmıştı. Bu mayıs sonunda, stadın iki yıl içinde yıkılıp alışveriÅŸ merkezi yapılmak üzere TOKÄ°’ye devredileceÄŸi haberi yayımlandı.
BüyükÅŸehir Belediye BaÅŸkanı Aziz KocaoÄŸlu, “Kentin bir deÄŸeridir” diyerek, bu projeye karşı çıktığını açıkladı. 3 Haziran’da Altay, Göztepe, Karşıyaka ve Bucaspor’un bazı taraftar grupları ‘Alsancak Stadı Yok Edilemez’ sloganıyla basın toplantısı düzenlediler. Ertesi gün, Göztepe’nin efsane takımının sembol isimlerinden Fevzi Zemzem, televizyon yayınında Alsancak Stadın’daki hatıralarını anlattı. Gözgöz’ün 1968/69’da Fuar Åžehirleri Kupası’ndaki sarhoÅŸ mutluluÄŸunun sahnesiydi ya burası! 10 Haziran’da Altay, Göztepe, Karşıyaka, Buca’ya ilaveten Altınordulu, Ä°zmirsporlu, Damlacıksporlu taraftarlar, Alsancak Hareketi DerneÄŸi’nin de katılımıyla bir yürüyüş düzenlediler. Bu kampanyanın derdini davasını http://alsancakstadi.org/ adresinden öğrenebilirsiniz.
Sıkı Altaylı Orhan Berent, blogunda, “GelmiÅŸler gençliÄŸimizin ve ölmüşlerimizin ruhlarının üstüne alış veriÅŸ merkezi dikmek istiyorlar” diye söyleniyor. Futbolcular, teknik direktörler gözlerini belertip ‘futbolda dün yoktur’ derler ama futbolseverin bir ayağı hep dündedir. Futbol, biraz da hatıradır, hatıralara sadakattir. Tarihsel mirasına hürmet ve muhabbet duymayan bir futbol ortamı, ‘futbol kültürü’ olmaz, lümpen bir futbol endüstrisi olur.
Attilâ Ä°lhan’ın ‘Bela ÇiçeÄŸi’nin ilk dizeleridir: “Alsancak Garı’na devrildiler/ gece garın saati belâ çiçeÄŸi.” Alsancak Stadı’na devrilmesinler…
|
| |
|
2 yorum |
1287 tekil okunma |
|
|
|
|
|
|
|
|
Bu habere toplam 2 yorum yapýlmýþtýr. |
|
|
Yorum yazabilmek ve okuyabilmek için üye giriþi yapýnýz. |
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
