|
|
60'lý
yýllarýn efsane ismi… "Volkswagen Aytekin" |
|
O sadece Altay’da oynamýþ bir futbolcu deðil,
o günümüzdeki “profesyonellik” anlayýþýný inatla reddeden kendi deyimiyle
“Altay kültürüyle yetiþmiþ, oðlunun adýný bile Altay koyacak kadar
gerçek bir Altay sevdalýsý..”
Tesadüfen karþýlaþýyoruz kendisiyle, o gün ayaküstü biraz sohbet
ediyoruz, o kýsacýk sohbet esnasýnda öyle þeyler anlatýyor ki tadý
damaðýmýzda kalýyor. Altay’ýndan bahsederken gözleri parlýyor Volkswagen
Aytekin’in… Hemen ertesi gün için sözleþiyoruz.
Sorularýmýz hazýr ancak Volkswagen Aytekin o
kadar dolu ki, biz sormadan baþlýyor anlatmaya, biz de gözlerimizi
kýrpmadan dinliyoruz. Röportajdan ziyade sohbet havasýnda geçiyor,
biz soruyoruz o anlatýyor, anlattýkça mest oluyoruz..
* * * * * |
 |
Öncelikle küçüklüðünüzden baþlayalým, nerde doðdunuz, futbola
baþlamanýz nasýl oldu?
1942 yýlýnda Ayvalýk’ta doðdum. Futbola buradaki Barbaros takýmýnda
baþladým. Yaþým henüz çok küçük olmasýna raðmen kýsa sürede A takýma
yükseldim.
Altay’a geliþiniz nasýl oldu?
Henüz 17 yaþýndaydým, bir maçýmý izleyen yöneticilerden biri beni
Altay’a almak istediðini söyledi. Tabi aileminde onayýyla hemen
kabul ettim. 17 yaþýnda olduðumdan bir takým problemler çýktý, lisansýmý
ancak 6 ay sonra çýkarabildik. 18 yaþýnda Altay A takýmýndaydým.
O zamanlar antrenör Leandru Remondini’ydi.
Altay’a geldikten sonra ilk izlenimleriniz neler oldu?
Altay’a hayallerim için gelmiþtim. Ýyi bir futbolcu olacaktým.
Oldum da. Ama futbolcudan önce Altay’lý oldum. Henüz 17 yaþýnda
ailemden ayrýlýp bu kulübe geldim, aile sýcaklýðýný buldum, takým
içindeki arkadaþlýðý, yönetimle futbolcular arasýndaki baba-evlat
iliþkisini gördüm, Altay kültürü öylesine iþlemiþti ki içime, kýsa
sürede gerçek bir Altay’lý olmuþtum.
Volkswagen lakabý nasýl takýldý?
O zamanlar Volkswagen kamlumbaða modelleri yeni yeni çýkýyordu.
Küçük olmalarýna raðmen çokta hýzlýydýlar. Bende çok uzun sayýlmazdým
(1.67) ama gerçekten çok hýzlýydým. Top bana geldiðinde tribünden
biri hep “yürü be Volkswagen” diye baðýrýr, beni motive ederdi.
(gülüyoruz)
|
 |
Birgün Kemeraltýnda dolaþýrken askeri kýyafetli bir paþa önümü kesti. Altay taraftarý
olduðunu söyledi, ve bana Volkswagen lakabýný takanýn kendisinin olduðunu..
Hemen aklýma tribünden gelen “yürü be Volkswagen” sesleri geldi, gülümsedim.
Anlamýþ olacak ki hemen o anda “yürü be Volkswagen” dedi, bi süre
sohbet edip ayrýldýk. Çok mutlu olmuþtum.
Peki ya unutamadýðýnýz maçlar? Sizin için yeri ayrý, unutulmaz
maçlar mutlaka olmuþtur?
Aslýnda her maça ayný heyecanla çýkýyordum, Ben her þeyden önce
Altay’ýn taraftarýydým, takýmým için oynuyordum, ama hala dün gibi
hatýrladýðým maçlar elbette var. Galatasaray’ý deplasmanda 2-1 yenmiþtik.
O maç o kadar iyiydik ki Galatasaray sadece seyretmiþti.
O hala dillerden düþmeyen 66-67 Türkiye kupasý finali? Ondan
biraz bahseder misiniz? O heyecaný saha içinde yaþayan birinden duymak
bambaþka bi keyif bizim için.
O maç, öyle biþey ki, hem ezeli rakibinizle oynuyorsun,
hemde kupa finali maçý. Heyecaný anlatmam,
tarif etmem mümkün deðil. Günler öncesinden
maçýn heyecaný sarmýþtý
bile, hele sahaya çýktýðýmýzda,
bacaklarýmýn titrediðini hissettim. Tribünler
hýnca hýnç doluydu, tek kiþilik koltuklarda
ikiþer kiþinin olduðunu görüyordum.
Maç baþladý, 2-0 geriye düþtük.
Ben durmadan takým arkadaþlarýmý motive
etmeye çalýþýyordum. Ýþe
yaramýþtý Altay gibi oynamaya baþlamýþtýk.
Ama dakikalarda ilerlemiþti. En sonunda 71. dakikada Aydýn
golü atmýþtý. O golün moraliyle maça
öyle bir baþladýk ki, sadece 3-4 dakika sonra
benim golüm gelmiþti. Göztepe kalesine doðru
gelen bi hava topu.. 1.94’lük Göztepe kalecisi..
Ve 1.67’lik Altay’lý Volkswagen Aytekin.. Gözlerimi
kapattým, öyle bir sýçradým ki
o dev gibi kalecinin üzerinden kafayý vurmayý
baþarmýþtým. Golü göremedim,
sadece hani böyle tribünler yýkýldý
derler ya, onu görebildim. Zaten üst üste maç
izleyen taraftarlar, 2. golden sonra öyle bir sevinmiþlerdi
ki anlatamam.
Maç bu skorla bitti, penaltý atýþlarý olmadýðý için Kupa sahibi kurayla belirlenecekti. Aslýnda emindim kazanacaðýmýza, kupa bizim hakkýmýzdý, yüreðimizle mücadele etmiþtik, kupa bizim olmalýydý. Hakem parayý atmýþtý, ve biz kazanmýþtýk.. Çýlgýnlar gibi koþuþturmaya baþladýk, bizi gören tribünlerde coþmuþtu, gözyaþlarýmý tutamýyordum, kupa bizimdi.. (Aytekin amcanýn gözleri doluyor, bizimde ayný þekilde, duygu dolu anlar yaþýyoruz.) |
 |
Hiç baþka takýmlara transferiniz gündeme geldi mi?
Gelmez olur mu. Ama hiçbirini ciddiye bile almadým. Altay’da baþladým
Altay’da býrakacaktým. Zaten baþka bi takýma gidemezdim de, beni
Volkswagen Aytekin yapan giydiðim formaydý, baþka bi takýmda ayný
aþkla mücadele edebilir miydim? Sonra araya çok büyük hatýrlar girince
çok kýsa süren bikaç transfer denemem olmuþtu. Ama yapamayacaðýmý
anlar anlamaz býrakmýþtým.
Göztepe 150 bin lira teklif etmiþti. Dönüp bakmadým bile. Yöneticiler
bile gideceðimden emindi, ama gitmedim, býrakamadým Altay’ý, býrakamazdým
da. Bu olaydan sonra Erdoðan Tözge beni karþýsýna aldý, (yöneticiydi)
eðer gitmek istersem her türlü kolaylýðý saðlayacaklarýný, Altay’a
çok emeðimin geçtiðini, önümü açmak için her þeyi yapacaklarýný
söyledi. Gitmek istemediðimi, gitmeyeceðimi ona da söyledim, çok
duygulanmýþtý. Ne kadar istediðimi sordu. Bin lira maaþ yeter dedim.
Yýllýk 24 bin liraya anlaþmýþtýk.. Profesyonel deðildim belki, ama
çok mutluydum.
Þimdi takýmý nasýl buluyorsunuz?
Öncelikle Altay gibi bi kulübün 2. ligde olmasý beni inanýlmaz üzüyor.
Maçlarý izleyemiyorum, kalp rahatsýzlýðým var, doktor kesinlikle
yasakladý, en son 30 mayýs gecesi izlemiþtim, o gece de çok ciddi
rahatsýzlýk geçirdim.
Taraftara söylemek istedikleriniz var mý?
Herhangi bi takýmýn taraftarý olmakla Altay’lý olmak farklýdýr.
Altay’lý olmak sadece siyah-beyaz renklere gönül vermek deðil, ayný
zamanda farklý bi duruþu, farklý bi düþünceyi benimsemektir. Bütün
taraftarlarýmýz Altay kültürünü özümsemeli, korumalý, aþýlamalýdýr.
Altay’lý olmakta bunu gerektirir.
* * * * *
Altaylý olduðumuz için bi kere daha bizi gururlandýran, göðsümüzü
kabartan, içtenlikle anlattýðý eþsiz anýlarýný dinlerken gözlerimizi
yaþartan Büyük Altay’lý Volkswagen Aytekin’e her þey için defalarca
teþekkür edip ayrýlýyoruz.
Yüzümüzde tebessüm, aklýmýzda Volkswagen Aytekin’den anýlar, içimizde
Altay’lý olmanýn haklý gururu, evimizin yolunu tutuyoruz..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
...
ARÞÝV ... |
|
|
|